Bachelorette party en school fun!

Hey iedereen,

De verrassingsploeg.

Verrassing!

Barbara, the bride to be!

Vorige week vrijdag ben ik naar een verrassing - vrijgezellenfeestje geweest voor mijn vriendin Barbara. Het was enorm plezant. We waren met 7 om het te organiseren en we hebben boa's gekocht, rode voor de supporters en een witte voor de bruid. We hadden ons verstopt aan het treinstation en 1 van de vriendinnen had haar met een smoesje naar daar gelokt. Vlak voor ze een ticket wou kopen sprongen we vanuit onze schuilplaats en ze was enorm verrast.

Ken-je-verloofde!

Ken je verloofde - deel 2

We zijn toen met de trein naar New York geweest. Op de trein hadden we veel bekijk want iedereen wou weten waarom we zo verkleed waren en iedereen wenste Barbara proficiat. We hebben toen ook een ken-je-verloofde spelletje gedaan waarbij Barbara allerlei vragen moest beantwoorden over Christoph. Ik heb dat op mijn eigen vrijgezellenfeestje ook gedaan en ik vond dat zelf wel leuk, dus hebben we dat voor haar ook gedaan.

Gezellig samen eten!

Eens in NY aangekomen zijn we lekker gaan eten bij de Indiër, heeeerrrrlijk. Het beste Indische eten dat ik ooit al gegeten heb! Het was een kleine familie zaak die de Masalawala heette en 1 van de zoons die opdiende was wel een knapperd :), er werd dus wel wat afgegiecheld en gekletst aan de tafel, erg gezellig.

Knappe ober, waar Helen stiekem een foto van getrokken heeft :)

Gratis dessert van het huis: mango en pistache ijs!

Daarna zijn we naar een danscafé geweest, Pianos. Daar hebben we geshaked met onze boa's, het was er enorm warm, maar wel goeie muziek. Daarna hebben we de trein terug genomen, het was een geslaagde avond.

Shake, shake, shake!

De afgelopen twee weken waren Hilde en Leo op bezoek, maar een volledig verslag hiervan volgt volgende week. Deze week wou ik het nog even hebben over een aantal leuke dingen die gebeurden op school. Maandagochtend was er een verrassing voor de hele school. Iedereen werd verzameld in de grote zaal waar ook de mis enzo doorgaat. Toen verscheen er op het projectorscherm een video van Frozen. Dat is de laatste Disney film die hier in Amerika enorm populair is. Alle kinderen kennen de liedjes woord voor woord en 1 van de kleutertjes riep keihard "It's Frozen", waarna een luid gejuich door het auditorium weerklonk. We hebben dus een twee liedjes durende sing-along gedaan en het was een oorverdovend succes :) echt een leuke manier om de dag mee te beginnen.

http://youtu.be/1Wk1SPmOmpc

Vandaag was er dan ook nog een verrassing voor de upperschool. Het is een traditie over de hele wereld dat in elke Sacred Heart School in elk land, er een dag is die "congé" heet. Op die dag komen de kinderen nietsvermoedend naar school, met hun boeken en hun lessen geleerd en hun huiswerk gemaakt en dan krijgen ze tijdens de ochtendmededelingen te horen dat er die dag geen les is, maar dat in de plaats daarvan een dag vol plezier is voorzien. Vandaag was dus die dag voor de upperschool. De leerlingen wisten echt van niets. Elke woensdag gaan een aantal leerlingen naar voor en roepen ze hetzelfde zinnetje "What day is today?" en dan moet iedereen roepen "Hump-Day", want woensdag noemen ze hier in Amerika ook humpday omdat een hump een bult is en hump day verwijst naar de dag waarin je over de helft van de week zit dus woensdag is humpday. Dus deze morgen riepen een paar leerlingen "What day is today?" en dan riep iedereen "hump-day" en dan riep de directrice van de Upperschool, "Faculty, what day is today?" en dan riepen wij allemaal "Congé". Je had de leerlingen moeten zien, ze waren helemaal in extase toen ze het nieuws vernamen. Ze gilden en omhelsden elkaar het was aandoenlijk om te zien. We zijn dan vertrokken met de bus naar een mall en zijn eerst een film gaan bekijken, "Divergent", echt een aanrader. Dan zijn we gaan lunchen en daarna hebben we nog wat spelletjes gespeeld in de arcade. Moe maar tevreden zijn we dan terug gekomen. Echt een fijne ervaring!

Volgende week dus op het programma: de dolle avonturen van Leo en Hilde. Tot dan lieve lezertjes!

Ocean Drive Marathon

Hello hello, lieve lezertjes,

Helaas, de vakantie is voorbij en we zijn weer volop aan het werk! Ik ben al zo moe en uitgeput dat het lijkt of de rustgevende lentevakantie nooit heeft plaatsgevonden. Hopelijk kan ik snel weer het goeie ritme vinden.

Afgelopen weekend was voor ons de officiële start van het nieuwe marathon seizoen. In de winter worden er geen wedstrijden georganiseerd, maar nu de zon er weer is, is ook de competitie weer begonnen!

De eerste marathon van de lente was de Ocean Drive Marathon. Een wedstrijd langs de kust van NJ. Toen we maanden geleden de inschrijving deden, beloofde het een prachtige dag te worden, maar naarmate de datum dichterbij kwam zagen we geen verbetering in het weer... Resultaat: stortregen voor het hele weekend :(. Maar zo makkelijk laten we ons niet afschrikken. We hadden besloten om er een super weekendje van te maken en dat hebben we ook gedaan. We zijn zaterdagochtend vertrokken met Roberto en Helen, die ook beiden meededen aan de wedstrijd.

Onderweg zijn we gestopt bij een hele goeie Italiaan... Allez, het was eigenlijk een Zuid-Amerikaan die pizza's verkoopt. Het voordeel om met Roberto ergens naartoe te gaan is dat als je toevallig in een etablissement komt met een Spaanssprekende werknemer, ze meteen een babbeltje beginnen slaan in het Spaans en om de ene of andere reden is de service meteen veel beter!

Na een tweetal uur rijden kwamen we aan in een klein stadje aan de zee dat Wildwood heet, waar we in een lokaal Motel verbleven. Elk koppel had een ruim appartement met een badkamer, een slaapkamer, een keukentje, alles erop en eraan en dat met zicht op zee, moest het niet zo mistig zijn :).

De Motel was helemaal volgeboekt, want niet alleen de Ocean Drive Marathon vond plaats, ook de special olympics, dus toen Brechtje, Roberto en Helen zich kwamen registreren op zaterdagmiddag, dachten we even dat we op de verkeerde plaats waren :), al zou Brecht zeggen dat het met Amerikanen soms moeilijk is om het verschil te zien ;).

Die avond zijn we naar het uiterste punt van de kustlijn van New Jersey gereden, Cape May, een zeer aangenaam en schattig stadje met vele leuke restaurantjes waar ze heerlijke vis verkopen. Het beste vind ik de Clam Chowder, dat is een soort vissoep met room en is ongelooflijk lekker. Het coole was ook dat we echt aan de top van het "schiereiland" waren, dus het strand eindigde in een punt, alwaar je de zee van twee kanten kon zien komen, ik had dat nog nooit meegemaakt, je kon je echt zo voorstellen waar je op de kaart was.

Het hele weekend was heel aangenaam, met Roberto en Helen. Het is echt een leuk en schattig koppel, ze zijn heel grappig en rustig en gewoon plezant om mee op te trekken. Ik hoop dat we nog eens samen terug kunnen naar de kust, als het wat beter weer is.

Helen voor de wedstrijd

Zondagochtend was er dan de wedstrijd die begon. Ze begon in Cape May aan het topje van de kust en ging helemaal tot in Sea Isle waar de aankomst van de marathon was. Ons hotel was gelegen op precies 10 mijl van de start, wat voor mij heel handig is, want Helen, die de 10 mijl liep en niet de marathon kwam daar aan. Ik ben dus niet meegegaan naar de start van de race, maar wat langer in bed blijven liggen en dan naar de aankomst van de tien mijl gewandeld waar ik Brechtje en Roberto kon zien voorbij komen, en Helen kon zien aankomen. Helen had nog nooit meegedaan aan een wedstrijd, maar ze heeft het echt fenomenaal gedaan en is zelfs eerste geëindigd in haar leeftijdscategorie.

Roberto en Brechtje voor de wedstrijd

Ik had alweer een spandoek gemaakt en was ondanks de regen volop aan het juichen voor mijn Brechtje en de vriendjes. Nadat Helen was aangekomen zijn we een pendelbusje opgestapt dat ons naar de aankomst van de marathon bracht. Helen was een beetje onderkoeld, dus we zijn even een tas thee gaan drinken om op te warmen waarna we snel naar de aankomst gingen om onze mannen aan te moedigen. Brechtje kwam als eerste van de twee over de streep en hij stak nog net een jongen die een 50 tal meter voor hem liep voorbij op de finish. Dat was wel heel spectaculair. Een paar minuten later was Roberto daar ook, hij heeft een persoonlijke besttijd gelopen. Het was wel duidelijk dat ze zich beiden heel erg hadden ingespannen en vooral dat het heel koud was want ze bleven rillen tot nog een halfuur nadien.

Na deze dolle avonturen zijn we nog lekker gaan lunchen om weer wat calorieën bij te krijgen (allez, ik niet he, de anderen) en vervolgens op ons gemakje naar huis vertrokken.

Helen na de wedstrijd, ze kwam toe alsof het niets was :)

Het was een heel gezellig weekendje, ondanks de regen.

Tot de volgende lieve lezertjes!