Distance makes the heart grow fonder

Hey lieve iedereen,

Hier ben ik alweer met mijn vervolgverhaal! Deze week was het een beetje triest, want Brechtje was voor een week in Engeland en ik heb hem heel erg gemist!

Zoals gewoonlijk als hij ergens naartoe gaat had ik mijn week zo vol mogelijk gepland zodat ik niet teveel tijd zou hebben om aan hem te denken. Vrijdagavond ben ik naar de social geweest van Brechts werk, ook al was hij er niet... Ik ken die mensen nu al zo goed dat ik ook alleen kan gaan. Het was heel leuk en we zijn alweer gaan dansen naar de Ivy Inn. Een beetje te wild geweest dus de dag nadien was ik toch niet zo heel fris... Ik ben dan gaan winkelen en heb een survival pakket gekocht met allemaal lekkere dingen om deze week door te komen.

Zaterdag was er een skype marathon en zondag ben ik bij mijn collega gaan eten. Mijn collega Karen van Zuid-Afrika. Ik had mij aan een of andere exotische schotel verwacht, maar ze heeft Mac en Cheese gemaakt, en het was heel erg lekker. Ik heb hier een winkeltje gevonden met Cote D'Or dus ik had wat Bouchers meegenomen voor haar gezin en die vielen natuurlijk erg in de smaak.

Op maandag ben ik met mijn andere collega Susan gaan winkelen. Susan is van Zuid-Korea en heeft twee ongelooflijk schattige dochtertjes Lauren en Allison. Het zijn echt twee lieverdjes en ze waren ook mee op onze winkeltocht. Ik heb toch twee giletjes gevonden dus ik kan er weer even tegen, als konden we natuurlijk geen uren winkelen met die twee pagadders, dus waarschijnlijk zal ik nog wel eens terug gaan.

Op dinsdag had ik volk uitgenodigd om te komen spaghetti eten, want wat er ook gebeurt, dinsdag is en blijft spaghettidag.

Op woensdag was er open house day op school en moesten we tot 8 uur s avonds blijven voor de ouders en toekomstige leerlingen die een kijkje wouden komen nemen. We hebben origami kubusjes gemaakt en die vielen erg in de smaak. Ik ben hier ondertussen al een experte in het maken van die kubusjes, ik had er op het einde van de avond zeker 30 gevouwen,

Gisterenavond ben ik dan een hamburger gaan eten met onze buren van rechtover de deur, Dat is een Frans koppel die hier al een jaar of drie wonen en ze kennen heel veel goede restaurantjes hier. Het is ook wel leuk dat ik mijn Frans nog eens kan oefenen.

Het was dus een hele drukke week, maar toch wat eenzaam tussendoor. Mijn broertje heeft mij ook aan het schrikken gebracht toen hij me belde met een dikke kaak. Ze dachten eerst dat hij de bof had, maar in zijn bloed niets gevonden. Nu denken ze misschien een abses, dus hij zit aan de antibiotica en hopelijk gaat de zwelling weg... Als je zo ver weg bent voel je je enorm angstig en hulpeloos als er iemand ziek wordt. Ik heb dus de afgelopen twee dagen niet zo goed geslapen. Nu heeft Gilles gezegd dat het precies al een beetje beter is met zijn gigantische pillen dus ik ben toch een beetje gerustgesteld. Gelukkig is er skype en kunnen we elkaar op die manier toch nog zien.

Ziezo, ik ga hier weer vertrekken naar de social en dan is het aftellen naar Brechtjes terugkomst!

Tot volgende week lieve bloggertjes!

Run Brechtje run!

Hey lieve bloggertjes,

Ik maak meteen twee verslagjes, eentje van vorige week en eentje van deze week. Vorige week is Brechtje dus gaan lopen op de halve marathon voor het goede doel in Central Park. Ik was er helemaal klaar voor. We zijn om zes uur vertrokken en een collega van Brechtje heeft ons naar NYC gevoerd. Ik zou nooit door NY durven rijden, ook al was het heel kalmpjes omdat het zo vroeg s ochtends was. Maar Brechtjes collega Christoph was heel erg rustig en overtuigde zijn vriendin Barbara zelf om een foto te trekken terwijl hij aan het cruisen was door de big city.

We kwamen er aan en er waren in totaal 7 mensen die liepen, Brechtje en dan nog al zijn collega's. Ik had een leuke spandoek gemaakt en er waren nog twee andere supporters mee... Ik was al helemaal opgepept... Het startschot werd gegeven en ongeveer 7000 renners maakten zich klaar om te lopen. Twee rondjes van 10 km rond het park. Ik en de andere supporters hadden ons strategisch gepositioneerd aan de finish zodat we iedereen konden voorbij zien komen. Het was echt adembenemend. Nadat de eerste renners de eerste keer gepasseerd waren duurde het amper een kwartiertje vooraleer Brechtje daar ook was. Hij was zo snel! Ik was enorm trots op hem en ik was natuurlijk aan het gillen en met mijn spandoek aan het wuiven :-). Ik denk dat de twee meisjes die erbij waren een beetje gegeneerd waren dat ik zo aan het gillen was, maar ik kon het echt niet laten.

Nadat Brechtje gepasseerd was duurde het even vooraleer de volgende collega voorbijkwam maar langzaam maar zeker konden we toch voor iedereen juichen. Het was een hele leuke dag.

Vorige week was het vrij druk op school, ik had veel toetsen te verbeteren en dus niet zoveel tijd om te bloggen. Op school gaat het vrij goed. Ik begin de leerlingen al een beetje te kennen en zij mij dus dat maakt alles makkelijker.

Ik ga nog een apart blogje schrijven over mijn Brechtjesloze week!

Toedels!

Sunshine after the rain

Hey lieve bloggertjes,

Hier alles goed met ons! Het was een leukere week dan vorige week, maar zo gaat het in het leven he, op en af...

Deze week was het iets rustiger op het werk. Geen moeilijke ouders gehad. Ik heb ondertussen een boekje gekregen van onze directrice genaamd "Understanding Independent School Parents". De titel zegt het zelf. Het is geschreven door een leraar en een psycholoog. Beiden zijn erg vertrouwd met de prive scholen en sommige ouders. Het is vrij dun en leest makkelijk, dus het zal me zeker helpen te begrijpen hoe het komt dat ouders zo overdreven beschermend en bemoeierig zijn hier,

Vorige week zaterdag ging ik Brechtje en zijn voetbalploegje aanmoedigen... Brecht had hemel en aarde verzet om spelers bij elkaar te krijgen op een zaterdag en toen puntje bij paaltje kwam, kwam de andere ploeg gewoonweg niet op dagen, dus alle moeite voor niets. Ze hebben dan maar drie tegen drie onder elkaar gespeeld. Het veldje waar ze spelen ligt vlak achter het officiele soccer veld van Princeton. Opeens hoorden we luide muziek en juichende mensen. We zijn gaan kijken en er was een wedstrijd aan de gang. Vrouwen voetbal. Dat is hier erg populair in de VS. Het was Princeton tegen Yale. We zijn naar de match blijven kijken en het was erg spannend... Het eindigde in gelijkstand. Ik zat daar dus met vier jongens naar een match vrouwenvoetbal te kijken, het was behoorlijk grappig! De meisjes waren erg ruw en stampten elkaar soms tegen de grond. De jongens keken met bewondering toe hoe de meisjes hun mannetje stonden. Er was een goede sfeer in het stadium.

Deze week gebeurde er zowel thuis als op school niet zoveel speciaals. Dinsdag is hier nog steeds onze traditionele spaghetti dag en we hebben een soort roulement, dat we elke week iemand uitnodigen voor spaghetti, omdat de portie gewoon te veel is voor twee. en ook omdat het gezellig is om iemand over de vloer te hebben. Deze week was het de beurt aan Michael. Dat is Brechtjes bureaugenoot. Het is een Duitser, heel sympathiek. Het is ook een postdoc en hij houdt ook van voetbal en speelt in Brechts ploegje.

Vandaag hebben we een heel productieve dag achter de rug. We hebben hier nog steeds geen wasmachine, maar het wassalon is maar vijf minuutjes fietsen van hier. Jammer genoeg wachtten we altijd veel te lang om de was te doen. Deze keer was het drie weken en ik had bijna geen propere kleren meer... Er was dus geen ontkomen aan. Je had ons moeten zien, met vijf zakken was naar het wassalon. We hebben wel veertig kwartjes in de wasmachine en droger gestoken en drie uur later waren we eindelijk klaar! Ondertussen hebben we ook de boodschappen gedaan want dat is in hetzelfde complex. Daarna hebben we het hele huis gepoetst en nu zijn we moe maar tevreden.

Morgen is Brechtjes grote loopwedstrijd en we moeten om zes uur vertrekken naar New York. De wedstrijd is in central park. 1 rondje is 10 km en Brecht en zijn collega's gaan twee rondjes lopen. Ik ga supporteren! Ik heb zelf een spandoek gemaakt... De naam van het team is los changos. Chan is de professor waar Brecht voor werkt en Changos in het spaans betekent aapjes. Ik kijk er wel naar uit! Brechts doeltijd is 1h20min voor 20 km. Dat is behoorlijk snel, dus hopelijk lukt het. Het wordt alleszins wel een leuke dag!

Ik vertel jullie er volgende week alles over!
Lieve groetjes en tot de volgende keer...