Sunshine after the rain

Hey lieve bloggertjes,

Hier alles goed met ons! Het was een leukere week dan vorige week, maar zo gaat het in het leven he, op en af...

Deze week was het iets rustiger op het werk. Geen moeilijke ouders gehad. Ik heb ondertussen een boekje gekregen van onze directrice genaamd "Understanding Independent School Parents". De titel zegt het zelf. Het is geschreven door een leraar en een psycholoog. Beiden zijn erg vertrouwd met de prive scholen en sommige ouders. Het is vrij dun en leest makkelijk, dus het zal me zeker helpen te begrijpen hoe het komt dat ouders zo overdreven beschermend en bemoeierig zijn hier,

Vorige week zaterdag ging ik Brechtje en zijn voetbalploegje aanmoedigen... Brecht had hemel en aarde verzet om spelers bij elkaar te krijgen op een zaterdag en toen puntje bij paaltje kwam, kwam de andere ploeg gewoonweg niet op dagen, dus alle moeite voor niets. Ze hebben dan maar drie tegen drie onder elkaar gespeeld. Het veldje waar ze spelen ligt vlak achter het officiele soccer veld van Princeton. Opeens hoorden we luide muziek en juichende mensen. We zijn gaan kijken en er was een wedstrijd aan de gang. Vrouwen voetbal. Dat is hier erg populair in de VS. Het was Princeton tegen Yale. We zijn naar de match blijven kijken en het was erg spannend... Het eindigde in gelijkstand. Ik zat daar dus met vier jongens naar een match vrouwenvoetbal te kijken, het was behoorlijk grappig! De meisjes waren erg ruw en stampten elkaar soms tegen de grond. De jongens keken met bewondering toe hoe de meisjes hun mannetje stonden. Er was een goede sfeer in het stadium.

Deze week gebeurde er zowel thuis als op school niet zoveel speciaals. Dinsdag is hier nog steeds onze traditionele spaghetti dag en we hebben een soort roulement, dat we elke week iemand uitnodigen voor spaghetti, omdat de portie gewoon te veel is voor twee. en ook omdat het gezellig is om iemand over de vloer te hebben. Deze week was het de beurt aan Michael. Dat is Brechtjes bureaugenoot. Het is een Duitser, heel sympathiek. Het is ook een postdoc en hij houdt ook van voetbal en speelt in Brechts ploegje.

Vandaag hebben we een heel productieve dag achter de rug. We hebben hier nog steeds geen wasmachine, maar het wassalon is maar vijf minuutjes fietsen van hier. Jammer genoeg wachtten we altijd veel te lang om de was te doen. Deze keer was het drie weken en ik had bijna geen propere kleren meer... Er was dus geen ontkomen aan. Je had ons moeten zien, met vijf zakken was naar het wassalon. We hebben wel veertig kwartjes in de wasmachine en droger gestoken en drie uur later waren we eindelijk klaar! Ondertussen hebben we ook de boodschappen gedaan want dat is in hetzelfde complex. Daarna hebben we het hele huis gepoetst en nu zijn we moe maar tevreden.

Morgen is Brechtjes grote loopwedstrijd en we moeten om zes uur vertrekken naar New York. De wedstrijd is in central park. 1 rondje is 10 km en Brecht en zijn collega's gaan twee rondjes lopen. Ik ga supporteren! Ik heb zelf een spandoek gemaakt... De naam van het team is los changos. Chan is de professor waar Brecht voor werkt en Changos in het spaans betekent aapjes. Ik kijk er wel naar uit! Brechts doeltijd is 1h20min voor 20 km. Dat is behoorlijk snel, dus hopelijk lukt het. Het wordt alleszins wel een leuke dag!

Ik vertel jullie er volgende week alles over!
Lieve groetjes en tot de volgende keer...