Hier ben ik alweer met mijn vervolgverhaal! Deze week was het een beetje triest, want Brechtje was voor een week in Engeland en ik heb hem heel erg gemist!
Zoals gewoonlijk als hij ergens naartoe gaat had ik mijn week zo vol mogelijk gepland zodat ik niet teveel tijd zou hebben om aan hem te denken. Vrijdagavond ben ik naar de social geweest van Brechts werk, ook al was hij er niet... Ik ken die mensen nu al zo goed dat ik ook alleen kan gaan. Het was heel leuk en we zijn alweer gaan dansen naar de Ivy Inn. Een beetje te wild geweest dus de dag nadien was ik toch niet zo heel fris... Ik ben dan gaan winkelen en heb een survival pakket gekocht met allemaal lekkere dingen om deze week door te komen.
Op maandag ben ik met mijn andere collega Susan gaan winkelen. Susan is van Zuid-Korea en heeft twee ongelooflijk schattige dochtertjes Lauren en Allison. Het zijn echt twee lieverdjes en ze waren ook mee op onze winkeltocht. Ik heb toch twee giletjes gevonden dus ik kan er weer even tegen, als konden we natuurlijk geen uren winkelen met die twee pagadders, dus waarschijnlijk zal ik nog wel eens terug gaan.
Op dinsdag had ik volk uitgenodigd om te komen spaghetti eten, want wat er ook gebeurt, dinsdag is en blijft spaghettidag.
Op woensdag was er open house day op school en moesten we tot 8 uur s avonds blijven voor de ouders en toekomstige leerlingen die een kijkje wouden komen nemen. We hebben origami kubusjes gemaakt en die vielen erg in de smaak. Ik ben hier ondertussen al een experte in het maken van die kubusjes, ik had er op het einde van de avond zeker 30 gevouwen,
Gisterenavond ben ik dan een hamburger gaan eten met onze buren van rechtover de deur, Dat is een Frans koppel die hier al een jaar of drie wonen en ze kennen heel veel goede restaurantjes hier. Het is ook wel leuk dat ik mijn Frans nog eens kan oefenen.
Het was dus een hele drukke week, maar toch wat eenzaam tussendoor. Mijn broertje heeft mij ook aan het schrikken gebracht toen hij me belde met een dikke kaak. Ze dachten eerst dat hij de bof had, maar in zijn bloed niets gevonden. Nu denken ze misschien een abses, dus hij zit aan de antibiotica en hopelijk gaat de zwelling weg... Als je zo ver weg bent voel je je enorm angstig en hulpeloos als er iemand ziek wordt. Ik heb dus de afgelopen twee dagen niet zo goed geslapen. Nu heeft Gilles gezegd dat het precies al een beetje beter is met zijn gigantische pillen dus ik ben toch een beetje gerustgesteld. Gelukkig is er skype en kunnen we elkaar op die manier toch nog zien.
Ziezo, ik ga hier weer vertrekken naar de social en dan is het aftellen naar Brechtjes terugkomst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten