Alweer een weekje verder. Het was een moeilijke week voor mij op het werk. Niet alle kinderen doen het supergoed en dus moeten de ouders ingelicht worden en dat zorgt soms voor moeilijke situaties.
Het was een week vol twijfels, of ik het wel aankan deze job. Of ik wel goed genoeg ben om op deze school les te geven en zo verder. Ik heb niet altijd zoveel zelfvertrouwen. Aan de unief dacht ik altijd dat ik niet slim genoeg was en gewoon door de mazen van het net geglipt was. Ik heb vaak het gevoel dat ik totaal niet weet waar ik mee bezig ben. Vooral hier. Alles is zo anders...
Ik heb gelukkig wel lieve collega's hier ook, die me steunen en die weten wat het is om onder zo'n grote druk te werken en hoe je moet omgaan met die moeilijke ouders.
Vandaag heb ik een moeilijk gesprek gehad met een van de ouders, maar het ging wel goed. Ik heb weer eventjes rust gevonden nu. Ik moet gewoon blijven geloven in mezelf en blijven werken en dan komt hopelijk alles wel in orde. Ik zal sowieso veel geleerd hebben dit jaar.
Brechtje is gelukkig en dat doet me veel plezier. Hij is terug aan het voetballen en hij is zelf the captain van zijn teampje. Volgend weekend is er ook een loopwedstrijd waar Brecht en zijn collega's aan deelnemen.
Vrijdagen zijn altijd erg leuk, maar de weekends zijn soms een beetje eenzaam. Dan doet iedereen hier zo wat zijn eigen ding en dan mis ik onze zaterdag avonden uit met de vriendjes of onze zondagen met familie wel. Gelukkig hebben we elkaar nog. Elke dag opnieuw ben ik dankbaar dat ik mijn lieve prins heb. Die me doet lachen als het nodig is en die me steunt door dik en dun. Ons sprookje telt vele avonturen met spanning, hilariteit, verdriet, maar vooral veel tederheid... en hopelijk een happy ending.
Tot volgende week lieve lezertjes! Deze week zijn de fotootjes aan jullie opgedragen. We missen jullie!