Last week in Princeton

Hoi daar lieve bloggertjes,

Dit was onze laatste week in Princeton. Bedankt aan alle trouwe lezers om onze avonturen zo goed op de voet te volgen. Het schrijven is me goed bevallen, ik denk dat ik misschien een nieuw blogje zal maken in het engels voor mijn nieuwe overzeese vriendjes...

Het was een hele leuke week, we hebben uitgebreid afscheid genomen van iedereen. Dinsdag is Brechtje nog met een paar collega's naar een concert geweest in Brooklyn. Ik ben toen bij een vriendin Yanli geweest voor het avondeten en we hebben samen sushi gemaakt. Dat was echt super plezant en helemaal niet moeilijk! Het resultaat was ook erg lekker, en ik had wat meegenomen voor Brechtje, maar de dag nadien was hij ze vergeten mee te nemen naar zijn werk, dus heb ik ze gewoon zelf opgegeten, jammie!

Op woensdag had ik mijn laatste franse les en heb ik ook een diplomatje gekregen :) echt een leuk aandenken dat ik thuis aan de muur zal hangen. 

Op donderdag hebben we onze laatste spaghettiavond gedaan. We hebben toen iedereen samen uitgenodigd en Brechtje heeft spaghetti gemaakt voor 18 man! 

Was heel gezellig in ons tuintje. We wouden er toch nog een laatste keer van kunnen genieten! 

Ook hebben onze Belgische vlagjes, servetten en bordjes en bekertjes nog een laatste keer dienst gedaan!

Na de pasta hebben we nog eens de stad onveilig gemaakt. We zijn naar de Ivy Inn geweest, waar het karaoke night was. Brecht en Roberto hebben "Hey Jude" van de Beatles gezongen, het was echt hilarisch om hen daar met hun twee te zien staan. Roberto is een grote Beatles fan, en zijn Mexicaans accent en zijn jazzy Jude Judy Judy Judy Judy maakten het helemaal af! 

Later heeft onze Amerikaanse vriend David nog een country song gezongen dat ik niet kende tot nu toe, maar dat wel een aanstekelijk refrein heeft en dat blijkbaar heel populair is bij de Amerikanen. De titel is "I've got friends in low places". Weet niet of dat op ons bedoeld was, maar het was in ieder geval een hit, want de hele bar zong mee!

https://www.youtube.com/watch?v=mvCgSqPZ4EM

We hebben veel gedanst en het was een zeer mooie afsluiter, dan gingen 1 voor 1 onze vriendjes naar huis en na een paar dikke knuffels hebben we ze uitgewuifd. We hebben als aandenken elke een grote ballon gekregen waar iedereen iets leuks op schreef, wat een schatjes zijn het toch!

Het was een beetje triest en gisteren deed alles wel een beetje pijn, vooral onze hoofdjes en buikjes, maar vandaag zijn we er weer door. Nog een paar laatste opruimklusjes en we zijn klaar. 

Vandaag gaan we nog even naar Philly voor onze vriend Sylvester een bezoekje te brengen en afscheid te nemen van mijn favoriete stad. 

Morgen om 12u komt de huisbaas om de sleutels en nemen we een busje naar de luchthaven. Daar gaan we hopelijk nog kunnen genieten van de wk-finale, alvorens rond 18u de Amerikaanse bodem te verlaten.

Het was me wat dit jaartje, echt een hele goeie ervaring, ik kan het iedereen aanraden! Tot binnenkort in levende lijve!

4th of July Weekend!

Hey lieve allemaal,

We hebben net ons eerste Independence Day weekend achter de rug en het was echt super.

Vrijdag zijn we bij Tom, een collega van Brecht geweest. We hebben daar lekkere BBQ gegeten en in de tuin gezeten terwijl de twee kindjes, Ayla (4) en Owen(1) en de hond Jasper voor het entertainment zorgden. Gezellig babbelen, voetballen, met de kindjes spelen en met de hond spelen hoorden er allemaal bij.

's Avonds kwam het leukste deel van allemaal: een kampvuur in de tuin met smores. Smores zijn goddelijke lekkernijen met een heel simpel recept. Dit is wat je doet: men neme een marshmallow en steke hem op een stok. Mijn houde de marshmallow boven het vuur totdat hij bruin ziet, liefst zonder hem in brand te steken, maar zelfs dan als je het snel genoeg uitblaast kan het nog lekker zijn... Men neme 2 koekjes, die ze hier gramcrackers noemen, een beetje zoals onze petit lu koekjes en een stukje chocolade. Dan maak je een hemelse sandwich: koekje, marshmallow, chocolade, koekje. Door de hitte van de marshmallow smelt de chocolade en wat je krijgt is een overheerlijke suikerbrei tussen twee koekjes. Smakelijk!

Zaterdag hebben we eerst naar de match gekeken, dat was natuurlijk een teleurstelling. Vervolgens hebben we afscheid genomen van Corinna met een ijsje. 's Avonds zijn we met Sandeep en Hyeyeol naar een zuid-Indisch restaurant geweest dat Dosa Grill heet. Dosa is een soort dunne Indische pannenkoek, waar ze van alles insteken, aardappelpuree met fijne kruiden, kaas, en dan moet je dat doppen in een aantal sausjes. Heel lekker. Het was een vrij klein restaurant en blijkbaar werd het vooral door Indiërs bezocht want toen we binnenkwamen kregen we wel wat bekijks...

Zondag zijn we eerst gaan brunchen in de Blue Rooster met Helen en Roberto, heerlijke gepocheerde eitjes en de specialiteit van het huis: scones.

Daarna zijn we vertrokken voor een laatste dagje in New York City. We zijn naar Brooklyn geweest, door over de Brooklyn Bridge te wandelen en dan langs de rivier naar Brooklyn Park. Het was super, je kon steeds aan de overkant de mooie gebouwen van Manhattan zien. Er was een fel zonnetje maar ook een heerlijke bries langs het water. Heel leuk om te wandelen. Overal waar je gaat zijn er ook bankjes en stoeltjes en tafeltjes om te zitten en van het uitzicht te genieten. Dat is echt geweldig.

's Avonds zijn we naar een ander Indisch restaurant geweest dat de Marsala Wala heet. Overheerlijk eten hebben ze daar en het was een mooie afsluiter van een perfecte dag. Toen we s avonds terugkeerden naar het busstation konden we nog het mooie verlichte Empire State Building zien. Het blijft toch indrukwekkend allemaal!

Jullie zien het, we proberen nog zoveel mogelijk van onze vriendjes en onze tijd hier te genieten voor we vertrekken, al is het ook wel aftellen geblazen!

Lieve groetjes en tot snel!

So long, farewell, auf Wiedersehen, Goodbye, part I...

Hey lieve bloggertjes,

Nog 1 week en we komen naar huis. Twee weken geleden zijn we begonnen aan een marathon van afscheidsfeestjes, etentjes en ontmoetingen en ik denk dat het nog tot het einde van de week zal duren!

Vorige week zondag zijn we naar een BBQ geweest van mijn collega Chip. Die had nog eens alle wiskundecollega's uitgenodigd om afscheid te nemen. Het was een lekkere bedoening, maar een beetje droevig.

Er werd veel gebabbeld en gelachen en de kindjes hadden veel plezier. Mijn vriendin Susan heeft een paar van haar mooie foto's genomen.

Deze week was een beetje een luilekkerweek. Veel dingen geregeld voor ons vertrek en onze terugkeer, maar ook veel gelezen, geslapen en afgesproken met vriendjes.

Gisteren hebben we afscheid genomen van Corinna, een goeie vriendin die ik ken van de Franse les en ook omdat ze de secretaresse was van Brechts professor. Afscheid nemen doe je best met iets zoet, om de gemoederen te bedaren. We zijn dus een ijsje gaan eten. Corinna verhuist naar Boston met haar man, dus we zullen ze niet meer zien deze week.

Deze week zijn er nog heel veel afscheidsmomenten gepland. Maandag ijsje met mijn collega Susan en haar twee lieve dochtertjes, dinsdag ga ik met een Chinese vriendin Yanli winkelen om onder andere een extra koffer te kopen voor alle spullen die we hier vergaard hebben. Woensdag gaan ik de allerlaatste keer naar de Franse les en daarna zullen we iets eten met onze buren. Donderdag zijn we van plan om een laatste spaghettinight te doen in onze tuin... Vrijdag ga ik nog afspreken met mijn vriendin Tao. Zaterdagmiddag gaan we naar Philadelphia om afscheid te nemen van Sylvester en van de mooie stad natuurlijk en zondag gaan we naar huis, jeeeej!

World Cup madness

Hey hey iedereen,

Dit is even een tussendoortje van hoe wij hier in de VS het WK hebben beleefd. Ik moet zeggen het is hier al bijzonder spannend geweest hoor! We hebben al genoten, gegild, gelachen en gebeefd.

De eerste wedstrijd ben ik met mijn papa en Joelle naar een bar geweest in New York. De bar heet BXL, een Belgische bar, met Belgische bieren en lekker Belgisch eten. Het was er bijzonder druk want alle Belgen die op de ene of andere manier in NY waren beland wouden met hun landgenoten samen naar de wedstrijd kijken... Ik had mijn Belgisch hoedje aan, een geel kleedje met zwarte legging en een rood jasje. Ik heb van onze tantekes ook heel veel gadgets gekregen zoals een boa en een Braziliaans hoofdstuk, alsook een zonnebril met de Belgische vlag en t-shirts voor mij en Brechtje. Ook servetten in de driekleur, 20m aan driehoeksvlagjes, een grote vlag en een toeter mochten niet ontbreken in het supporterspakket.

De eerste wedstrijd was toch spannend en de ontlading na ieder doelpunt was oorverdovend.

De tweede wedstrijd hebben we gevolgd bij onze Amerikaanse vrienden David en Jenna. Ook de VS speelde die dag tegen Portugal, dus het was een dag vol voetbalplezier. Na een matige partij van België waren we toch al gekwalificeerd voor de 8e finale, dus de pret kon niet op. De VS speelde een goede, aanvallende wedstrijd, maar liet de overwinning in de extra tijd nog aan hun voorbijgaan waardoor de teleurstelling toch groot was. Ik had die dag mijn Belgische servetten mee gebracht en Jenna had voor de Amerikaanse toets gezorgd met haar USA cupcakes.

De derde wedstrijd heb ik samen met mijn papa gevolgd in een cafe dat Alchemist and Barristar heet. Ze hebben vele grote schermen. Dat was de match tegen Zuid-Korea. Het was heel rustig in het cafe, maar met mondjesmaat kwamen toch enkele supporters binnenstromen. De Koreanen waren makkelijk te herkennen, maar er waren ook wat Belgen aanwezig, wat mij verbaasde, aangezien ik hier nog maar 1 Belgisch koppel heb ontmoet.

De vierde wedstrijd tegen de VS hebben Brecht en ik gevolgd in een auditorium op Brechts werk. Brecht en ik waren de enigen die de Belgen steunden. De rest van de zaal was voor de VS. Bij het doelpunt van De Bruyne sprong ik recht en gilde ik voor de hele zaal, maar dat werd toch niet zo goed ontvangen. "Sit down" en "Go home" waren nog de vriendelijkste commentaren die we kregen. Maar hey, ik was nog niet van plan om naar huis te gaan. Bij de 2-0 heb ik iets discreter gejuicht en bij de 2-1 waren de Amerikanen weer vol geloof dat het nog kon. Het was een nagelbijter tot het einde. En Brecht en ik zijn dan stilletjes naar buiten geglipt om met onze vrienden iets te gaan eten. De Amerikanen die we goed kennen waren teleurgesteld, maar nog altijd heel lief. De anderen die we niet kenden waren toch niet zo blij met onze aanwezigheid, maar hey, it's a free country.

Het is hier alleszins al leuk geweest om de wereldbeker te volgen om dat we mensen van verschillende nationaliteiten kennen. Italië tegen Engeland hebben we gevolgd samen met 1 Italiaan en een hele bende Engelsen...

De wedstrijd Mexico-Nederland hebben we gevolgd samen met een Roberto en Helen, ons bevriend Mexicaans-Nederlands koppel waarbij Helen Roberto toch goed heeft kunnen troosten na de match. Gisteren hebben we mee met de Duitsers gesupporterd voor Frankrijk-Duitsland opnieuw in een bar.

De vijfde wedstrijd van de rode duivels tegen Argentinië is binnen enkele uurtjes en gaan Brecht en ik hier thuis via de Sporza Stream proberen bekijken. Hopelijk worden we niet van de kaart geveegd door Messi. Ik geloof er wel in, maar ben toch voorzichtig in mijn hoop.

Tot later!

Final visitors

Hey lieve bloggers,

Vandaag hebben we afscheid genomen van onze laatste bezoekers, mijn papa en zijn vriendin Joelle. Twee weken waren ze hier op bezoek en het was de laatste keer dat ik met hen de toeristische trekpleisters kon bezoeken.

We zijn hen gaan ophalen met de auto in Newark op zondag. Na een dagje acclimatiseren hebben we meteen New York City bezocht op maandag. Top of the rocks, Bryant Park, Grand Central station waren eerst aan de beurt alsook een boottour op de Hutson river.

Op dinsdag opnieuw naar NY om nu Downtown te bezoeken. Wall Street en 9/11 memorial en een uitzicht op de statue of Liberty.
 
Woensdag een dagje rust in Princeton, met een wandeling door de mooie campus en een bezoekje aan de twee "hoofdstraten".

Donderdag een laatste dagje New York voor deze week met als kers op de taart de musical "Chicago" een wervelend spektakel met heerlijke Jazz muziek. Nog steeds niet zo goed als de Lion King, maar toch heel mooi.

Vrijdag zijn papa en Joelle vertrokken naar Washington D.C. alwaar ze onder meer het Witte huis hebben gezien. Wij zijn dat weekend thuis gebleven en hebben lekker veel voetbal gekeken.

Op maandag nog een dagje Princeton na hun vermoeiende weekend.

Op dinsdag mijn favoriete stad: Philadelphia. Zonder kaart kan ik nu al de mooiste plekjes tonen aan onze bezoekers en de stad blijft een speciale plaats hebben in mijn hart, maakt niet uit of het nu de 1e keer of de 7e keer is dat ik ze bezoek. Het mooie waterhuis achter het museum der schone kunsten en het uitzicht vanop de trappen van het museum, waar ook de film Rocky is opgenomen. Het mooie stadhuis met William Penn, vanboven. De oude stad met de sporen van de revolutie en de haven blijven geweldig om te zien. En ook al had ik met deze keer ingesmeerd, toch ben ik alweer verbrand.

Op woensdag voelde ik me niet super... waarschijnlijk een beetje van een zonneslag, dus zijn papa en Joelle alleen naar NYC getrokken en na een winkel dagje in Princeton op donderdag zijn we ook vrijdag nog een allerlaatste keer de stad in gegaan samen.

We zijn de Empire State building opgegaan omdat we een city pass hadden gekocht en 1 van de attracties was Empire State building observatory. Aan alle toekomstige bezoekers van New York, dit is echt niet de moeite waard. De top van het Rockefeller geeft een veel mooier uitzicht, de wachtrijen zijn korter en het is goedkoper.

De Brooklyn Bridge had ik nog niet gedaan dus dat was nog eens een avontuur, we zijn helemaal tot in Brooklyn gelopen en daar de metro terug genomen naar Times Square.

We hebben toen in het restaurant "The view" gegeten. Dat restaurant op de 67e verdieping vlakbij times square, draait in 1 uur volledig rond en je hebt zoals de titel het doet vermoeden een heel mooi uitzicht. Brecht en ik waren er al eens geweest, en het is er best prijzig, maar ze hadden ook een kaas en desserten buffet dat nog redelijk van prijs was dus dat hebben we dan maar geopteerd voor onze laatste avond samen.

Het was een leuke twee weken met ook heel veel lekker eten. We zijn Amerikaans, Indisch, Thais, Spaans, Italiaans en Belgisch gaan eten. Jaja, Belgisch ook eens. We zijn namelijk voor de eerste match van de rode Duivels in een Belgisch Café in New York geweest dat BXL heette, ik heb daar ballekes in tomatensaus gegeten en dat heeft me nog het meeste gesmaakt van alle exotische gerechten dat ik de afgelopen twee weken gegeten heb...

Papa was erg onder de indruk van alles wat hij hier zag en was obsessief begonnen wat leek 1000den foto's te trekken. Zo veel dat Joelle en ik soms een beetje ons geduld verloren toen we alweer moesten poseren. In Washington is papa zijn camera verloren. Dat vonden Joelle en ik ondanks alles toch wel jammer, maar gelukkig heb ik met mijn GSM toch nog een aantal leuke kiekjes kunnen maken, zei het dan wel een paar honderd in plaats van een paar duizend...

Joelle bleek een hele lieve aanwinst te zijn aan ons reisgezelschap. Ze was heel grappig en altijd goed gemutst. Haar fascinatie voor eekhoorns was erg onderhoudend. Haar Engels in bijzonder goed al was er soms wat taal verwarring. Onder andere toen ze de Mac and Cheese (Macaroni met ham en kaas) bestelde en een Big Mac verwachtte. Maar ook toen ze tegen een leurder "Non merci" zei en de man "No Mercy" verstond was enige verduidelijking toch wel vereist :).

Een komisch duo een beetje grumpie en stoetel achtig... waar we toch vaak mee gelachen hebben.

Vandaag alweer naar de luchthaven en nu nog twee weekjes om onze reis naar huis voor te bereiden.

Aftellen geblazen, al is het natuurlijk een beetje triest om onze vriendjes hier achter te laten.