Its the most wonderful time of the year...

Hallo lieve vriendjes,

Jawel, de kersttijd is hier aangebroken en er is geen ontsnappen aan, dus je kan er maar in meegaan denk ik dan altijd. Het kan maar plezant zijn.

Overal waar we komen zijn er lichtjes, kerstliedjes en heel veel sfeer.

Na mijn terugkomst hier in Princeton heeft het eventjes geduurd vooraleer ik weer was aangepast aan de lokale tijd. Maandag en dinsdag vlogen voorbij met onze gewoonlijke spaghetti avond en alles ging goed tot op woensdag. Ik kwam thuis rond vijf uur en heb normaal Franse les om zes uur. Ik was van plan om ernaartoe te gaan, maar plots werd ik wakker in de zetel en het was al zeven uur. Ik ben vervolgens terug in slaap gevallen en om vier uur s nachts wakker geworden in mijn bed, geen idee hoe ik daar was terecht gekomen. De jetlag heeft dus toch weliswaar vertraagd zijn tol geeist. Brechtje vond het ook niet zo prettig dat ik hem om vier uur wakker maakte met de vraag wat is er gebeurd??? Maar daarna was het voorbij.

Op school ging het vorige week de hele week over pesten. Er waren sprekers gekomen en vreselijke verhalen over cyberpesten enzo. Redelijk zware kost.

Gelukkig bracht het weekend wat verlichting. Op zaterdag zijn we nog eens naar New York geweest. Er was een verjaardagsfeestje van een vriendin van een vriend. Iemand die we niet kennen dus, maar het was in een bar dus allen daarheen. We hebben lekker gegeten en wat gedanst en alles verliep vrij vlot tot we plots beseften dat we nog maar 20 minuten hadden om de laatste bus te halen. Snel een taxi geroepen en onderweg zagen we de minuten wegslinken, toen we aankwamen aan het busstation hadden we nog 4 minuten. Ik was in het gezelschap van 3 marathonlopers, dus die renden er maar op los en ik met mijn niet optimale conditie daarachter... Net voor onze neus zagen we de bus vertrekken. Met een hulpeloze blik richtten we ons tot de stewart, is er nog een manier om naar Princeton te geraken? Ja, de laatste trein vertrekt in Penn station om twintig na één! Hup, weer het busstation uitgerend, de taxi in en home alones gewijs spurtend door het gigantische treinstation, met nog vier minuten op de klok hebben we toch ons doel gehaald! Man, man, man, nooit een saai moment!

Op zondag was er een eerste kerstfeestje. Een Duitse vriendin die gebakken appels, gluhwein en warme appelcider serveerde. Ze had op haar groot tv-scherm een youtube filmpje spelen met als beeld en brandend haardvuur en als geluid vrolijke kerstmuziek en het krakelend geluid van brandende stronken in het haardvuur. Heel grappig.

http://www.youtube.com/watch?v=qL56qqwlsRc

Ik dacht dat het deze week weer een normale week zou worden, maar dat was buiten het weer gerekend. Vandaag kregen we om 6.21 een telefoontje. This is an automatic message. Stuart Country Day School will be closed today because of the inclining weather. Stay warm!

JOEPIE! SNOWDAY! Geen school, je kan de hele dag in je pyjama zitten. Geweldig...

Dit weekend staat er wat shoppen op het programma en volgende week is er al de laatste school week van het jaar. Op de laatste dag is er een kerstfeestje en je zal het nooit geloven, maar ik heb me aangesloten bij het kerstkoor :). Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik heel graag, maar niet zo toonvast zing. Maar ik maak het goed met veel enthousiasme! Joy to the world!!!

Na lang aarzelen hebben Brecht en ik besloten om vier dagen naar Washington te gaan voor kerst. We dachten eerst ergens warm te gaan, maar het was te ver en te duur. Dus blijven we maar dichtbij. Het zal alleszins wel gezellig zijn.

Tot snel lieve bloggertjes! Stay warm and cozy :)