Hey lieve bloggertjes,
Brechtjes Duitse
bureaugenoot Michael vertrekt binnen twee maand terug naar Duitsland :’(. Het
trieste aan een verblijf in Princeton is dat veel mensen niet echt lang
blijven. Een jaar of twee is het gemiddelde.
Michael gaat ons verlaten :( |
Dat betekent dus
ook regelmatig moeten afscheid nemen van nieuwe vrienden. Het is een zeer
droevige bedoening, maar hopelijk kunnen we toch wat van onze vriendschappen
behouden. Wij hebben van onze vriendjes in Belgie Arne en Katrijn een leuke
frigomagneet gekregen waarop stond: “real friends are like angles, you don’t
have to see them to know they are there.”
Maar hij is nog
niet weg, en zijn verloofde Tina is voor de laatste twee maand over gevlogen om
hier wat tijd met hem en met ons door te brengen voordat ze hem terug mee naar
huis neemt.
Daarom was het de
bedoeling om allemaal samen eens een weekendje te gaan feest vieren in Atlantic
City (een mini-versie van Las Vegas). Ik was enthousiast om te gaan en na een
kleine twee uur in de auto zagen we ineens de enorme licht reclame van Atlantic
City opduiken.
We logeerden in een goedkoop hotel met casino vanbinnen. De decoratie van de hotels is indrukwekkend. Het leuke is ook dat een aantal casino’s een deel zijn van hetzelfde complex en dat je dus van het ene naar het andere kan lopen doordat ze een soort overdekte bruggen over de straten maken waardoor je gewoon van het ene naar het andere casino kan lopen.
We logeerden in een goedkoop hotel met casino vanbinnen. De decoratie van de hotels is indrukwekkend. Het leuke is ook dat een aantal casino’s een deel zijn van hetzelfde complex en dat je dus van het ene naar het andere kan lopen doordat ze een soort overdekte bruggen over de straten maken waardoor je gewoon van het ene naar het andere casino kan lopen.
We hebben eerst
iets gegeten en gedronken in het restaurant van ons hotel. Het grappige was dat
iedereen aan de tafel een biertje of glas wijn had besteld, maar dat enkel
Brecht zijn identiteitskaart moest tonen J. Dat was natuurlijk de aanleiding van
heel wat plagerijen, waar ook de waitress aan mee deed.
Daarna waren we
helemaal klaar voor het casino. We kwamen binnen en ik was meteen overweldigd
door het spektakel aan licht en geluid. Er waren overal tafels waar je roulette
of blackjack kon spelen en slotmachines waar je zo aan een hendeltje moet
trekken om dan hopelijk drie dezelfde figuurtjes op een rij te krijgen.
Een aantal van
onze vriendjes waren meer ervaren gokkers dan wij en zij wouden graag poker
spelen. We zijn van casino naar casino gegaan op zoek naar een pokerkamer. Het
is duidelijk dat poker niet zoveel geld binnenbrengt als de andere spelen.
Daardoor hebben er veel hun pokerkamers gesloten. We zijn door drie casino’s
moeten gaan om uiteindelijk een pokerkamer te vinden. Een van de casino’s waar
we door moesten heette de Wild Wild West en was ingekleed met leuke klapdeuren, een bull waar mensen vijf dollar konden insteken om er dan na minder dan vijf seconden af te vallen, een aantal dames met korte shortjes en cowboy hoeden en boots aan, die een dansje deden en nog veel meer.
Het vreemde aan een casino is dat het helemaal niet is zoals in de films, ten eerste geen enkele van de mensen is er mooi opgekleed en geen enkele ziet er uit als George Clooney, Brad Pitt of Matt Damon. Ten tweede niemand lacht in een casino. Iedereen is heel serieus. In de pokerkamer is het muisstil.
Ik was dus een beetje geintimideerd toen we in de pokerkamer aankwamen en ik had plots geen zin meer om mee te doen. Je moest dertig dollar inleggen om te kunnen meedoen. Achteraf bekeken was dat nog niet zoveel, onze vriendjes die gespeeld hebben zijn er toch een drietal uur kunnen blijven en sommigen hebben zelfs geld gewonnen. Wij daarentegen zijn naar het andere deel van het casino geweest en hebben roulette en blackjack geprobeerd waardoor we na een uurtje ook dertig dollar kwijt waren.
Het gokken is precies toch niet aan mij besteed. Ik ben rond middernacht naar mijn bedje gegaan. Na de poker zijn Brechtje en zijn vriendjes terug naar de cowboybar geweest en hebben daar heel wat gedronken en nog veel meer mensen van de bull zien vallen. Deze morgen was ik al vroeg wakker en ben ik met Christoph, een andere collega van Brecht gaan wandelen op het strand, terwijl de rest aan het wakker worden was van hun zware avond. We zijn maar voor een groot ontbijt geweest zodat iedereen nog eens kon op krachten komen en na een wandeling op het strand is iedereen toch naar huis vertrokken.
Het was wel leuk, maar ik denk dat ik dansen toch leuker vind dan gokken, het is ook minder duur :).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten