There is a very easy way to return from a casino with a small fortune: go there with a large one.

Hey lieve bloggertjes,

Michael gaat ons verlaten :(

Brechtjes Duitse bureaugenoot Michael vertrekt binnen twee maand terug naar Duitsland :’(. Het trieste aan een verblijf in Princeton is dat veel mensen niet echt lang blijven. Een jaar of twee is het gemiddelde.

Dat betekent dus ook regelmatig moeten afscheid nemen van nieuwe vrienden. Het is een zeer droevige bedoening, maar hopelijk kunnen we toch wat van onze vriendschappen behouden. Wij hebben van onze vriendjes in Belgie Arne en Katrijn een leuke frigomagneet gekregen waarop stond: “real friends are like angles, you don’t have to see them to know they are there.”

Maar hij is nog niet weg, en zijn verloofde Tina is voor de laatste twee maand over gevlogen om hier wat tijd met hem en met ons door te brengen voordat ze hem terug mee naar huis neemt.

Daarom was het de bedoeling om allemaal samen eens een weekendje te gaan feest vieren in Atlantic City (een mini-versie van Las Vegas). Ik was enthousiast om te gaan en na een kleine twee uur in de auto zagen we ineens de enorme licht reclame van Atlantic City opduiken.

We logeerden in een goedkoop hotel met casino vanbinnen. De decoratie van de hotels is indrukwekkend. Het leuke is ook dat een aantal casino’s een deel zijn van hetzelfde complex en dat je dus van het ene naar het andere kan lopen doordat ze een soort overdekte bruggen over de straten maken waardoor je gewoon van het ene naar het andere casino kan lopen.

We hebben eerst iets gegeten en gedronken in het restaurant van ons hotel. Het grappige was dat iedereen aan de tafel een biertje of glas wijn had besteld, maar dat enkel Brecht zijn identiteitskaart moest tonen J. Dat was natuurlijk de aanleiding van heel wat plagerijen, waar ook de waitress aan mee deed.

Daarna waren we helemaal klaar voor het casino. We kwamen binnen en ik was meteen overweldigd door het spektakel aan licht en geluid. Er waren overal tafels waar je roulette of blackjack kon spelen en slotmachines waar je zo aan een hendeltje moet trekken om dan hopelijk drie dezelfde figuurtjes op een rij te krijgen.

Een aantal van onze vriendjes waren meer ervaren gokkers dan wij en zij wouden graag poker spelen. We zijn van casino naar casino gegaan op zoek naar een pokerkamer. Het is duidelijk dat poker niet zoveel geld binnenbrengt als de andere spelen. Daardoor hebben er veel hun pokerkamers gesloten. We zijn door drie casino’s moeten gaan om uiteindelijk een pokerkamer te vinden. Een van de casino’s waar we door moesten heette de Wild Wild West en was ingekleed met leuke klapdeuren, een bull waar mensen vijf dollar konden insteken om er dan na minder dan vijf seconden af te vallen, een aantal dames met korte shortjes en cowboy hoeden en boots aan, die een dansje deden en nog veel meer. 

Het vreemde aan een casino is dat het helemaal niet is zoals in de films, ten eerste geen enkele van de mensen is er mooi opgekleed en geen enkele ziet er uit als George Clooney, Brad Pitt of Matt Damon. Ten tweede niemand lacht in een casino. Iedereen is heel serieus. In de pokerkamer is het muisstil.

Ik was dus een beetje geintimideerd toen we in de pokerkamer aankwamen en ik had plots geen zin meer om mee te doen. Je moest dertig dollar inleggen om te kunnen meedoen. Achteraf bekeken was dat nog niet zoveel, onze vriendjes die gespeeld hebben zijn er toch een drietal uur kunnen blijven en sommigen hebben zelfs geld gewonnen. Wij daarentegen zijn naar het andere deel van het casino geweest en hebben roulette en blackjack geprobeerd waardoor we na een uurtje ook dertig dollar kwijt waren. 

Het gokken is precies toch niet aan mij besteed. Ik ben rond middernacht naar mijn bedje gegaan. Na de poker zijn Brechtje en zijn vriendjes terug naar de cowboybar geweest en hebben daar heel wat gedronken en nog veel meer mensen van de bull zien vallen. Deze morgen was ik al vroeg wakker en ben ik met Christoph, een andere collega van Brecht gaan wandelen op het strand, terwijl de rest aan het wakker worden was van hun zware avond. We zijn maar voor een groot ontbijt geweest zodat iedereen nog eens kon op krachten komen en na een wandeling op het strand is iedereen toch naar huis vertrokken.

Het was wel leuk, maar ik denk dat ik dansen toch leuker vind dan gokken, het is ook minder duur :).

Tot volgende week!