Een spannende dag

Hallo lieve bloggertjes,

Het was een superspannende dag vandaag voor mij. Ik had niet zo goed geslapen en was alweer om zeven uur bezig met mijn voorbereiding. Ik moest daar om halfelf zijn en ik was op tijd. Zelf nog even te vroeg zodat ik mijn fietskleren kon inwisselen voor 1 van mijn favoriete jurkjes met rode besjes op. Ons mama zei altijd als je er goed uitziet dan voel je je ook beter en dat was waar.

Ik heb dus eerst de directrice van de hele school ontmoet, kleuterklas tot zesde middelbaar, en het hoofd van de wiskundeafdeling. Dat ging allemaal vlot. Vervolgens kwam het uur van de waarheid zijnde de les zelf. Nu het grappige was dat ik dus gisteren ben gaan observeren. Maar omdat ik tussen de studenten zat, en ik gewoon mee deed met de les, dachten ze dat ik ook een studente was. Je kan je hun verbazing al voorstellen toen ik daar plots vooraan stond. Dat was heel grappig.

Achteraan zaten dus nog vijf volwassenen te volgen hoe ik mijn les gaf, maar ik heb grotendeels gedaan of ze er niet waren en mij gewoon met de leerlingen bezig gehouden, ik denk dat dat ook de bedoeling was.

Ik was zenuwachtig, maar tegen dat moment ging het eigenlijk al heel veel beter. Ik ben begonnen met mijzelf voor te stellen en te vertellen aan de leerlingen dat ik dus een soort van auditie kwam doen. Ik heb er meteen bij verteld dat ik niet van plan was om te zingen dus dat ze hun daar al geen zorgen moesten over maken. Dat vonden ze wel grappig, dus ik was gelanceerd. Ik heb dan geprobeerd om mijn les goed te geven met veel interactie. Het enige probleem was soms een beetje het zoeken naar woorden, maar het ging redelijk vlot.

Na de les had ik dan een afspraak met het hoofd van de upper school, dus dat is het derde tot zesde middelbaar. Een beetje zoals de directeur bij ons in Mariagaard. Ze zei dat ik het heel goed gedaan had, dat er veel interactie was met de leerlingen en dat ik ook probeerde om de zwakke leerlingen erbij te betrekken, dus dat was allemaal positief.

Nu het enige was ik nog niet wist is dat er ook nog een andere kandidate is voor de job. Die komt morgen langs op de school en dan gaan ze mij maandag laten weten of ik de job heb of niet. Alleszins ik ben al heel tevreden, ook al heb ik hem niet. Ik heb gedaan wat ik kon en het was goed. Dus nu kunnen we toch alleen nog afwachten.

Om dit te vieren gaan Brecht en ik nu naar de Thai gaan eten. Bon appetite, zou ik zo zeggen!

Lieve groetjes en tot morgen!

Our house in the middle of our street

Hallo iedereen,

De kogel is door de kerk. We hebben een huisje gekozen. We zijn zondagavond nog langsgeweest naar het tweede huisje en het viel ons meteen op dat er veel meer plaats was en het een ruimer gevoel gaf. Het was ook een heel eind minder ver fietsen dan het eerste huisje. Toen we alles samenrekenden bleek de prijs toch min of meer hetzelfde voor de twee huisjes dus hebben we gekozen voor huisje nummer 2. Dichterbij en groter. Mooi met veel plaats in de living. De verhuurder heeft de oude zetel weggedaan en wij mogen nu een nieuwe kiezen voor in de living en hij gaat die dan overkopen. Een goede deal vind ik. We gaan kiezen voor een sofabed. Ideaal voor bezoekers. Bij deze is iedereen uitgenodigd, wel niet allemaal tegelijk natuurlijk!

We zijn gisteren het contract gaan tekenen en hadden achteraf beiden een goed gevoel! Dus we komen er niet meer op terug nu deze keer :-). We gaan midden augustus naar de ikea hier om de zetel te kiezen en dan begin september verhuizen we. Verhuizen is natuurlijk een groot woord, we hebben enkel twee grote valiezen te dragen, dus dat valt goed mee.

Ook vanuit een andere hoek wat nieuws. Morgen heb ik een sollicitatie op de school waar ik ook vrijwilligerswerk ga doen. Het wordt echt superspannend. Ik moet een les geven voor 8 leerlingen en 8 mensen van de school, waaronder de directrice, secretaresse en ook nog alle leden van de wiskundeafdeling. Ik ben dus enorm enorm zenuwachtig. Ik hoop dat ik niet flauwval morgen! Als ik het goed doe, mag ik er part-time gaan werken. Ik zou de job graag hebben, maar de eisen zijn enorm hoog.

Ik heb een les bijgewoond van die meneer die nu algebra geeft en ik moet zeggen, ik heb nog nooit zo een goeie les gezien in heel mijn leven. De verwachtingen lopen dus op. Ik hoop maar dat het lukt. Ik wou het eerst niet op mijn blog zetten, omdat ik dacht wat een afgang als ik de job dan niet heb,... Maar ja, ik denk niet dat er mij hier iemand zou uitlachen of minder van mij zou denken moest ik het niet halen, dus bij deze, stuur al jullie positieve energie deze kant uit morgen rond 18u jullie tijd en dan laat ik morgenavond wel weten hoe het ging.

Voor de rest gaat het leven hier gewoon zijn gangetje. We zijn al vrij goed ingeburgerd. Vandaag voor het eerst naar de zumba gegaan, amai. Die mevrouw vooraan heeft gewoon zestig minuten aan een stuk staan springen zonder 1 keer te stoppen voor een pauze. Ik ben pompaf. Het was wel leuk, maar toch intenser dan de lessen die ik in Gent gewoon was. Hopelijk ben ik nu moe genoeg om een beetje goed te slapen en niet de hele nacht wakker te liggen van de stress.

Bij deze dus aan allen een fijne nachtrust en tot morgen voor een update!

Weekend in Princeton

Hey iedereen,

We hebben vrijdag ons weekendje goed ingezet door bij de Chinees te gaan eten met wat collega's van Brecht. Alweer een gezellig maal. Daarna zijn we eens vroeg in ons bed gekropen, want het was al een drukke week.

Gisteren zijn we dan met de Saturday Shopperbus naar de Wegmans supermarkt geweest. Winkelen was nooit een van Brechts favoriete bezigheden, dus je kan je al voorstellen wat een Amerikaanse supermarkt op het drukste moment van de week kan doen met zijn humeur. Gelukkig was er een koffiebar vlak voor de ingang en heb ik hem eerst kunnen kalmeren met een potje koffie. De bus heeft ons tot aan de ingang gevoerd en bij het terugkeren op het einde van onze straat hier weer afgezet, en dat allemaal gratis. Met de complimenten van de rijke universiteit die dat hier allemaal mogelijk maakt. Gratis openbaar vervoer en nog veel meer! Het lijkt hier wel Limburg, zelfs het whiney accent doet er een beetje aan denken, sorry Luc...

Onze volgende stop gisterenmiddag was een meer in het midden van een park hier in Princeton. We zijn er met onze fietsjes heengegaan en hebben een paar mooie uren op een bankje doorgebracht. Een bankje, een boekje, een zonnetje en een Brechtje, wat heeft een mens meer nodig voor een ontspannende vakantienamiddag!

Enkele mooie honden sprongen in het water om een stok te gaan halen en waren blij met de verfrissing bij het warme weer. Niet zo warm als bij jullie heb ik gehoord, hier hebben we vooraan de twintig graden, iets waar mijn familieleden op dit moment naar snakken.

Deze morgen zijn we dan vroeg opgestaan om een mogelijk appartementje te gaan bezoeken. Het zag er veelbelovend uit. Volledig bemeubeld, een vrij grote woonkamer en slaapkamer, een ingebouwde keuken, badkamer en zelfs een tuintje. Dit alles op een kwartiertje fietsen van het centrum van Princeton. Het is ook niet zo duur als het huisje waar we dinsdag op bezoek waren, dus een echte kanshebber. Vanavond om 18u gaan we een ander huisje bekijken dat net iets dichterbij is, maar ook een tikkeltje duurder. We zullen zien welk van beiden ons het best bevalt en dan rustig een weloverwogen beslissing nemen. Wordt vervolgd dus!

Bij het naar huis rijden deze morgen zijn we gestopt bij een small world coffee bistro, waar Brecht een grote tas slappe koffie heeft geconsumeerd en ik een gigantisch glas iced mocha. Dit laatste is mij echter niet zo goed bevallen. Een combinatie van het bergop fietsen met een lege maag, en een grote hoeveelheid cafeine maakte mij wat duizelig in het hoofd. Hopelijk gaat het snel over...

Vandaag staat er dus niet zo veel meer op het programma. We hebben onze skypesessies met onze familieleden al achter de rug en vanavond houden we het rustig. Een week vol avonturen in de Stuart County Day school en op Brechts werk staat ons te wachten dus een beetje mentale voorbereiding is nodig.

Tussen de tekst vinden jullie wat fotootjes van mij en Brecht aan het meer. Het grappige is dat Brecht deze met zijn GSM getrokken heeft en toen hij ze mij wou doorsturen heeft hij ze per ongeluk naar christine.dubernard@gmail gestuurd in plaats van dubernard.christine. Dit wil dus eigenlijk zeggen dat een wildvreemde nu vier fotos gaat krijgen van ons, lol... Ik ben benieuwd of we reactie gaan krijgen, gelukkig waren het geen pikante foto's ;-).

Bij deze ook een goede reis gewenst aan Greetje, die voor het eerst met Wout op de vlieger is gekropen. Hopelijk is alles goed gegaan! En dan nog een hele late maar niet minder welgemeende verjaardagswens aan Bea.

Dikke zoen en tot het volgende blogje!

All American Bar

Hallo iedereen,

Gisterenavond was ik een beetje te moe om nog een blogje te schrijven, maar hier ben ik weer!

Ik ben gisteren terug gegaan naar de fitness met de springbal en het ging al stukken beter, nog maar twee keer van de bal gevallen. A real improvement, zei de lesgeefster.

Gisterenavond zijn we dan "uitgeweest" met de mensen van de Chemistry Department. We zijn naar een echte typical American Bar geweest. Je kon er eten en redelijk goedkoop een biertje drinken, er klonk country muziek op de achtergrond en er was baseball op tv. Het grappige was ook dat er overal Belgische vlagjes hingen met de boodschap "21st of July, Belgian Independence Day". Ze vieren dat hier precies nog meer dan bij ons. Je kon dus ook drie verschillende Belgische bieren van het vat drinken.

We hebben er eerst gegeten en ik ben gegaan voor de all-American cheese burger en Brechtje voor de veggie-burger. We waren met een stuk of 15 van de Chemistry Department en we hebben heel wat mensen leren kennen. Vooral Brecht zijn dichtste collega's zijn mij het meest bevallen. Ze zijn heel vriendelijk en grappig en lijken een beetje op zijn collega's hier. Vooral een jongen die Sandib heet en die altijd op meidenjacht is vond ik heel sympathiek. De anderen ook natuurlijk, maar die waren minder grappig om aan het werk te zien.

Ik heb 1 biertje gedronken: een Samuel Adams, een typisch Amerikaans bier van Boston, maar eigenlijk wel nog lekker, en het was maar twee dollar. Brecht en zijn collega's zijn niet gestopt bij eentje en zijn daarna nog naar een feestje geweest bij iemand thuis, maar daarvoor was ik te moe. Brecht wist mij te vertellen dat het zeer stilletjes was deze morgen op zijn werk en dat iedereen er een beetje grogy bij zat.


Ik ben redelijk vroeg naar huis gekomen gisteren, want deze morgen was er Engelse les. Het was alsof ik weer aan de unief zat, in een aula met van die uitklaptafeltjes. Het was een hele goede leraar en ik heb toch wel wat bijgeleerd. Zijn les is heel goed ingedeeld met wat grammar en dan vocabulary en een moeilijke tekst. Ik moest dus wel goed opletten, maar ik heb toch een paar vragen kunnen stellen. Het was leuk.

Deze middag ben ik dan gaan lunchen met de mensen van ISPPU. Het clubje voor partners van internationale mensen die hier werken. Het was heel gezellig. Het waren vooral vrouwen, die hier onlangs of al een hele tijd geleden waren toegekomen. Tijdens het jaar hebben ze veel activiteiten zoals book club en cooking class enzo, maar in de zomer ligt het wat stil. Het was leuk om nog eens te kunnen babbelen en ze waren zeer begripvol. 1 van de meisjes vertelde dat zij de eerste week niets anders deed dan huilen omdat ze zich zo alleen voelde, het is een meisje van India en ze heeft een hele grote familie en normaal was er altijd iemand in de buurt. Maar ondertussen heeft ze zich al goed aangepast. Ze gaven ook veel tips van waar je leuke kleren kon kopen die niet gigantisch duur zijn enzoverder. Het was een succes en ik ga zeker terug.

Veel groetjes aan iedereen en een fijn weekend!

Een rustige dag

Hoi iedereen,

Na de heftige dag van gisteren waren we toe aan was peis en vree. Vandaag gebeurde er dus niet zo veel speciaals. Brecht en ik zijn vanmorgen naar de bank geweest om wat geld op onze Amerikaanse rekening te zetten. Jaja, u leest het goed, wij hebben een buitenlandse rekening, maar bij ons dus niet om belastingsredenen. We zijn waarschijnlijk aangesloten bij de minst ethische bank ooit, the Bank of America, ze zijn er heel vriendelijk, maar zoals in elke bank proberen ze u vanalles aan te smeren dat je niet nodig hebt.

Voor mijn work permit moet ik een cheque schrijven aan het bureau dat dat in orde brengt en ik had nog nooit een cheque geschreven dus de meneer van de bank heeft het mij haarfijn uitgelegd. Ik voelde mij wel groot met mijne cheque, nu maar hopen dat alles goed loopt.

Voor de lieve lezers die bezorgde mailtjes stuurden over ons fiasco van gisteren, alles is nu in orde. We hebben een geschreven statement van de verhuurder waarin staat dat hij ons contract als geannuleerd beschouwt. Dus dat is ook weer van de baan. De huizenjacht gaat verder, maar ik ben er zeker van dat we wel nog iets zullen vinden en Brechtje heeft mij nu een nieuwe site doorgestuurd waardoor ik morgen weer aan de slag kan met mailen en bellen en bekijken en vergelijken!

Ik vond het wel leuk om opeens zoveel nieuws te krijgen van het thuisfront. Zo blijf ik toch een beetje op de hoogte van alles he. Leuke avondjes uit op de Gentse feesten, Woutje in de zee, en nog veel meer! Laat die mailtjes maar komen, zou ik zo zeggen!

Deze avond zijn we dan pizza gaan eten met Peter, onze local guide. Ik heb nog nooit iemand ontmoet die zo vriendelijk is voor mensen die hij helemaal niet kent. Hij is ons de sleutels komen brengen en met mij naar de winkel geweest, ongelooflijk. We hebben hem dus getrakteerd in zijn favoriete eetplaats en dat was Conte's pizza. We hebben met ons drie een gigantische pizza opgegeten met alle mogelijke toppings dat ze hadden, behalve de vleesjes natuurlijk. Het was heel lekker en gezellig...






Morgen verder huisjes zoeken en nog wat papieren in orde brengen en dan is het alweer vrijdag! Voor mij de drukste dag deze week, ik ga naar een engelse les en dan in de namiddag naar een happy hour, druk druk druk, maar zo heb ik het graag!

Ziezo, dat was het weer voor vandaag, iets minder spannend dan gisteren, maar voor ons toch aangenamer.

Lieve groetjes aan iedereen en slaapwel!

Een bewogen dagje

Hallo iedereen,

Nooit een saai moment hier met ons tweetjes! Al heb ik soms het gevoel dat ik niet weet waar we mee bezig zijn. Hopelijk ligt dat niet alleen aan ons en zijn er nog anderen die iets soortgelijk meegemaakt hebben.

Zoals jullie weten zijn Brecht en ik op huizenjacht, aangezien we dit appartementje maar huren tot begin september. We waren op internet iets op het spoor gekomen, het zag er veelbelovend uit: de eigenaar verhuurde twee kamers met een gedeelde badkamer, living en keuken. Dus we dachten dat als we beide kamers huurden dat we het appartement voor ons zouden hebben. Alleen de prijs was nogal hoog. Opeens begon de eigenaar te zeggen dat hij het graag tegen begin augustus had verhuurd en dit tot eind juli volgend jaar. Dat was natuurlijk niet zo goed voor ons aangezien wij hier al huren tot eind augustus.

Afin, de eigenaar zei dat we eens moesten langskomen, en dat er ook nog andere kandidaten waren dus dat we er niet te lang mochten over nadenken. Toen we daar toekwamen aan het huisje was het een heel ongemakkelijke situatie. Er was al een andere kandidaat-huurder aanwezig. Deze wou 1 van de twee kamers huren. De eigenaar heeft ons rondgeleid en dan zei hij tegen ons dat we onmiddellijk moesten beslissen want dat de andere huurder direct wou tekenen.

Je kan het u al voorstellen hoe we daar stonden: twee dutsen bij elkaar:
"Can I speak to my husband for just a minute?"

"Wat denk jij?" 
"Ik weet het niet, wat denk jij?"
"Ik weet het ook niet..."
"Ok, we nemen het, of niet?"
"Ja, ik denk het wel, of niet?"
"Zucht, kom, we nemen het gewoon, wat als we niets anders meer vinden?"
"Ok, we doen het."

Ik verzeker jullie mensen, dit is de verkorte versie, in het echt hebben we daar zeker tien minuten zo gestaan. Afin, we hadden het dus genomen, en dan kwam hij met zijn contract en nog enkele opmerkingen, dat het huis wel redelijk oud was, er stond namelijk een clausule in de huurovereenkomst dat er waarschijnlijk ooit loodverf gebruikt was, maar ja, dat is eigenlijk alleen gevaarlijk voor kleine kinderen... Dat de voorzieningen niet in de prijs zaten, dat dat wel nog eens vierhonderd dollar erbij kon zijn, dat we geen internet aansluiting hebben maar gewoon op de wireless van de buren konden.

Zucht, ondertussen was Brecht aan het zweten gelijk een paard, hij was namelijk met de fiets naar daar gekomen en het gebrek aan airconditioning in dat redelijk oude huis gepaard met het nemen van moeilijke beslissingen zorgden voor een uitbraak van zweet.

We hadden dus de lease getekend en toen we buiten kwamen hadden we allebei een slecht gevoel. We waren gepusht om rap rap iets te tekenen en het leek ons toch niet dat te zijn. Brecht heeft mij toen meegenomen naar zijn werk om geruststelling te zoeken, door bij zijn nieuwe collega's raad te gaan vragen... De meningen waren verdeeld, ze vonden niet dat we ons er hadden laten opleggen, de prijs klopte voor de grootte van het huis en de buurt waarin we woonden, maar het pushen om meteen te tekenen vonden ze toch ook niet echt kosjer.

Later die middag begon het echt aan mij te knagen. Ik vond dat we een vergissing hadden gemaakt. Ik heb toen Brechtje op de chat geroepen en we zijn tot de conclusie gekomen dat we het toch niet wouden... Wat nu? Gelukkig stond er in het contract een clausule dat je u altijd mag bedenken binnen de drie dagen.

"Ok, we bellen gewoon dat we ons bedacht hebben."
"Ok, goed plan... Ga jij bellen?"
"Ik durf niet..."
"Ja, ik doe dat ook niet graag hoor..."
"Ik ook niet."
"Ok, geef het nummer maar, ik zal bellen."

Opnieuw mensen, dit is de verkorte versie, de echte chatsessie telde 49 regels. Brechtje heeft dus uiteindelijk gebeld, mijn held, wat een dappere jongen he. Alleszins om een lang verhaal iets minder lang te maken was het de vrouw van de eigenaar die opnam en ze maakte er geen punt van, ze vond het allemaal ok. We wachten nu nog op een schriftelijke bevestiging dat ons contract is verbroken en dan zijn we in orde.

Zo zien jullie, nooit een saaie dag hier bij ons. En dat allemaal voor twee uur s middags, daarna was er normaal nog zumba, maar ik kwam daar toe en er was geen les, uitzonderlijk, omdat de leerkracht er niet kon geraken, overmacht. Oi, het was mijn dagje niet.

En dan vanavond wouden we een pizza in de oven zetten, maar de dampkap werkte niet goed en het brandalarm ging af en dan kwam de hond van de buren nog blaffend aangelopen. Kort gezegd, ik denk dat het veiliger is als we gewoon in ons bed kruipen en hopen op een nieuwe en iets rustigere start morgenvroeg.

Slaapwel lieve lezers!

And up we go!

Hey iedereen,

Hopelijk gaat alles daar goed in het land der Belgen! Hier is alles ok. Het was een fijn weekendje hier met ons tweetjes en doordat onze skype geinstalleerd is hebben we ook onze familie nog eens kunnen zien. Wat een prachtige uitvinding he?

Na mijn ietwat moeilijke week vorige week, lijkt de zon er hier weer door te komen. Ik had mijn cv en een aanbevelingsbrief van onze directeur gestuurd naar een school hier in de omgeving waar ze ook een summerprogram hebben. Ze hebben gisterenavond gereageerd en ik ben er vanmorgen naartoe geweest. Het was 8 kilometer met de fiets en bergop, maar het was de moeite... Ze waren heel enthousiast en ik mag volgende week een algebracursus assisteren en in augustus ook twee weken helpen met het kleuterkamp!

Ondertussen ben ik ook helemaal mee met mijn tijd, of misschien alweer niet meer, wie weet, maar na lang twijfelen heb ik toch een facebookaccount aangemaakt. Ik hoop dat ik niet te veel verslaafd raak. Ik heb daar nogal de neiging voor! Toen ik aan de unief zat was ik verslaafd aan de site van de studentenkring... Daar waren wudjes en chats en fotos en forums en opeens was ik drie uur kwijt terwijl ik gewoon eens ging "kijken". Ik zal dus moeten opletten dat het hier ook niet zo wordt.

Ik heb nu dus nog een weekje rust, waarbij ik nog wat papieren moet in orde brengen, ik ga ook naar de zumba morgen... Spannend, hopelijk lukt het beter dan de vorige fitnessles met de springbal. Ik veronderstel dat ze dat bij de zumba les niet gaan gebruiken, maar hier weet je nooit natuurlijk.

In ieder geval hou ik jullie op de hoogte en bij deze nog een hele goeie reis gewenst aan mijn kleine broer, die naar Turkije vertrokken is vandaag! Wees voorzichtig Gilles. En aan Luc een gelukkige verjaardag, we zullen hier een glaasje drinken op jouw gezondheid. Blijkbaar ben ik nog een paar jarigen vergeten, van gisteren. Proficiat Hanne en Julie!

Lieve groetjes en tot morgen!

Een dipje en een tripje

Hey iedereen,

Gisteren een beetje een off-day. Ik ben niet gewoon om alleen te zijn en het wordt soms een beetje eenzaam als mijn Brechtje niet thuis is. Ik ging normaal naar het ISPPU clubje gaan, maar ze waren niet op de afgesproken plaats, dus ben ik maar weer naar huis gegaan, met een heel zielig en eenzaam gevoel, vandaar geen blogberichtje gisteren. Maar ik geef de moed niet op, ik zal hier wel iets vinden om te doen en dan komt alles in orde.

Vandaag gaat het alweer heel wat beter, want het is weekend en dan is mijn schattie thuis. We gingen vandaag met de fiets op pad naar een mooi meertje, waar het wat koeler is dan hier. Vanavond zou een koude front de stad moeten binnendringen en vanaf morgen komt er normaalgezien een einde aan de hittegolf. Oef!

We zijn vandaag helemaal gedigitaliseerd geraakt, we hebben een nieuwe Amerikaanse GSM gekocht en we hebben eindelijk onze kabelaansluiting en zijn vanaf heden dus bereikbaar via skype.

Ik ben gisteren naar een meeting voor nieuwkomers geweest, waar ze nog vanalles uitlegden over papierwerk en lokale zaken zoals het weer enzo. De meneer daar heeft mij een beetje bang gemaakt door te zeggen dat er al twee jaar op rij een orkaan is geweest. Toen vroeg er iemand wanneer het orkaan-seizoen begon en toen zei hij: "Nu ongeveer..." Het werd even stil in de zaal! Zeer geruststellende man hoor!

Iemand anders had wat problemen met zijn health insurance en na een hele uitleg kwam het er eigenlijk op neer dat hij de eerste drie weken niet mocht ziek worden, omdat zijn kaartje nog onderweg was met de post... Geweldig die bureaucratie hier, het is al even duidelijk en gestroomlijnd als in Belgie. Gelukkig worden ik en Brecht van het FWO Vlaanderen verzekerd en hebben we alles op voorhand in orde gebracht.

Gisteren heb ik dan ook Brecht zijn collega's leren kennen. Elke vrijdag is er een drink na het werk waar ook de familie wordt op uitgenodigd. Het is er heel gezellig en ik heb nu ook Brecht zijn bureau gezien. Het is een heel mooi en modern gebouw, met heel veel licht. Brecht kijkt uit op de chemische labs, en hij vindt het wel leuk om de "labrats" aan het werk te zien al zegt zijn collega dat het soms ook een beetje triest is omdat ze vaak s avonds laat en in het weekend nog bezig zijn.



Vanmorgen hebben we dan naar de laatste rit in de koers gekeken en de winnaar is eindelijk bekend, Go Froome... In het begin moesten we er niet al te veel van weten, maar na drie weken heeft hij toch onze goedkeuring en harten veroverd. Als we samen naar de koers kijken is het net als thuis, al gaan we toch proberen om hier wat lokale sportwedstrijden ook mee te pikken. American football, baseball, hockey,... Al zijn die naar het schijnt nogal saai om naar te kijken, omdat de wedstrijd vaak lang stil ligt en je moet natuurlijk ook de regels kennen om het spel te kunnen volgen.

We zijn dus gaan fietsen langs het kanaal vandaag tot aan het meer, en nog enkele mooie fotootjes gemaakt. Deze zien jullie in hieronder. Morgen ben ik er terug met meer nieuws. Lieve groetjes aan iedereen.

 

Feeling hot hot hot...

Bakken en braden hier in het verre Princeton, maar volgens mijn contacten overzee is het daar bij jullie ook lekker warm...

Gisteren dus naar the whole foods market geweest... Het eerste plan, en achteraf gezien het meest verstandige, was met de bus te gaan. Echter dan moest ik overstappen en een eindje wachten en dus heb ik maar besloten met de fiets en een lege maag te gaan winkelen, een heel gevaarlijke combinatie.

Ik heb nu al twee supermarkten gedaan en het was nog niet het gigantische complex zoals ik het verwacht had. Maar toch heel anders ingericht dan hier bij ons.

Wanneer je binnen komt kom je in een soort ronde zaal waar vis, vlees en brood achter aparte toonbanken verkocht worden. In het midden kan je dan een buffet nemen van heerlijke klaargemaakte salades en gerechten en je kan dat ofwel meedoen ofwel onmiddellijk opeten. Nu daar heb ik mij nog ingehouden, maar toen besefte ik opeens dat het de eerste keer was dat we een diepvries hadden, en ik kwam ik de ijscreme- en pizza-afdeling tegen en dan is het gewoon bergaf gegaan.

In de whole foods kan je ook heel veel vegetarische dingen kopen, zelfs nog meer dan in Belgie. Wat ook grappig is, is dat de vleesvervangproducten meegaan met tradities van het land. Zo heb je in Belgie de legendarische Quorndon-bleu en dan heb je hier de chickenless nuggets en de meatless hamburgers. Ik heb er van elks wat gekocht, kwestie van toch lokale producten te eten he :-).

Alleszins ik heb mijn karretje volgeladen en toen ik aan de kassa kwam had ik opeens een rugzak, twee grote plastiekzakken en een diepvrieszak mee. Daar ben ik dan mee op de fiets gestapt en ik kan het u verzekeren het was een anti-festijn voor alle zintuigen. Het zweet drupte van mij af en de zakken piepten van te schuren tegen de wielen. Het was niet te doen. Gelukkig was het grootste deel langs een hele mooie rivier (kanaal dat uitmondt in Carnegie Lake), en het was dus plat en autovrij. Het laatste stukje ben ik dan maar te voet gegaan want dat was naar omhoog.

Ondertussen was het al redelijk laat en ik was mijn GSM thuis vergeten, dus Brecht was in alle staten. Hij is mij dan komen zoeken en als een ridder op het witte paard (zij het hier op een blauwe fiets) kwam hij eraan om mij te helpen met de boodschappen.

 
Vandaag ben ik hier voor het eerst naar de fitness geweest en het was hilarisch. We moesten allemaal zo'n grote bal nemen (een soort springbal) en daarop moesten we dan oefeningen doen. Ik weet niet hoe die andere mensen dat deden, maar ik kon mij daarop niet rechthouden, dus ik slierde altijd naar beneden. Gelukkig waren de andere sporters heel vriendelijk en achteraf zei 1 van hen tegen mij "this is a really hard class, it needs some getting used too".  Hopelijk lukt het volgende keer wat beter.

De mensen zijn hier ongelooflijk beleefd en vriendelijk. Zo is er een vriend van de mensen van wie we dit appartement huren die Peter heet. Hij heeft ons hier voor het eerst binnen gelaten op maandag. Hij had meteen voorgesteld om met ons naar de winkel te gaan en vandaag ben ik dus met hem grote hoeveelheden melk, water en spuitwater gaan halen in Shortright, dat is een beetje de Amerikaans Aldi en dus erg goedkoop. We gaan volgende week ook samen iets gaan eten en als zijn vrouw terug is van op reis, dan worden we uitgenodigd en dan gaat hij voor ons koken!

Morgen ga ik naar een lunch van de ISPPU, International Spouses and Partners of Princeton University, dat is een soort clubje voor de partners van buitenlandse studenten en werknemers die hier dus allemaal een beetje in hetzelfde soms eenzame schuitje zitten. Ik vind het wel tof dat dat bestaat, dan kan ik eens horen hoe zij hier hun draai vinden. 

Groetjes en tot morgen allemaal!

Princeton op en af...

Hallo iedereen,

We beginnen hier een beetje te wennen aan alles, al is het soms nog wat zoeken. Nu we hier zijn dacht ik dat de papierberg achter de rug was, maar neen, alweer gigantisch veel formulieren om in orde te brengen!

Gisteren en vandaag dus alleen van hier naar daar gecrosst om die papierberg te verkleinen. We zijn deze morgen naar Trenton geweest voor Brechts social security number te gaan aanvragen. We moesten een klein treintje nemen dat the Dinky heet. Het deel van Trenton dat we gezien hebben was een beetje marginaal, rare mensen die op de stoep voor hun huis zitten te bakken in de zon en bordjes met "this is a drug free school zone" waarbij je je dan afvraagt wat er na die zone gebeurt.

In ieder geval we hebben nu toch al een aantal dingen kunnen in orde maken en we hebben nu beiden ook een tigercard... De tijger is een beetje de mascotte van de universiteit hier. De leden van de football league worden "the Princeton Tigers" genoemd. Brecht had mij eerst wijsgemaakt dat het "the Princeton Rabbits" waren, maar gelukkig heeft hij de waarheid verteld vooraleer ik mij compleet belachelijk gemaakt had door te vragen "Have you seen the rabbits' match yesterday?" 

Een tigercard is dus een kaartje waarmee je makkelijk de universiteit binnen kan en ook de bibliotheken en waarmee je ook korting hebt op bijvoorbeeld het zwembad en de fitness. Brecht heeft dat kaartje al van gisteren, maar ik moest er vandaag om, ik ben natuurlijk weer helemaal fout gereden en het was rond de middag dus net de warmste periode van de dag. Het gevolg hiervan is dat ik wel een paar mooie kiekjes heb kunnen nemen van Princeton en ook heb kunnen genieten van zijn uitgestrektheid... Jammer genoeg moest ik ook meteen een foto laten maken voor op mijn tiger card en als je mijn gezicht ziet is de titel "boiled lobster card" misschien beter :-). Zucht, een heel jaar moet ik hier mee voort.

Wat het landschap betreft is het hier wel enorm mooi en ook wat heuvelachtig voor een onervaren fietser zoals ik. Het centrum bestaat uit verschillende colleges, dit zijn een soort campussen met hele mooie gebouwen waar er lessen kunnen gevolgd worden en waar het personeel van de universiteit zit. De stijl hebben ze hier overgenomen van Engelse scholen zoals Oxford...



Gisteren ben ik al wat boodschappen gaan doen in een kruidenierswinkeltje dat the whole earth store heet. Het is een beetje een alternatieve winkel waar ze heel veel kruiden hebben en ook veggie dingen, maar waar "normale" producten heel duur zijn, dus ik ga vandaag eens naar een echte grote typisch Amerikaanse supermarkt... Ik ben benieuwd!!!

Brecht heeft ondertussen al wat vriendjes gemaakt op zijn werk, zijn collega's zijn heel lief, en er zitten blijkbaar ook een aantal marathonlopers bij, dus dat is fijn voor hem. Voor mij is het nog een beetje wennen hier, ik ga mij morgen gaan inschrijven in het sportcentrum waar ze ook aerobicsklassen geven, ik hoop dus snel vriendjes te maken, maar de mensen zijn hier heel spontaan en vriendelijk dus dat zal waarschijnlijk wel lukken! Voorlopig heb ik het hier ook nog heel druk met alle praktische zaken te regelen, dus ik heb mij nog niet verveeld!

Ik ga hier eens vertrekken naar de winkel dus ik ga jullie laten lieve lezers, en dan ben ik morgen terug met een nieuw verslagje vanuit het verre Princeton.

Groetjes van uw redactrice ter plaatse...

We zijn er!!!

Eindelijk...we zijn er geraakt!!!

De laatste loodjes waren nog lastig, Brecht en ik zijn absoluut geen handige Harry's, dus onze verhuis en afbreken van meubels ging gepaard met welgemeende vloeken en grote blauwe plekken...

De reis naar hier was vermoeiend maar ging ongelooflijk vlot. We hebben nergens heel lang moeten aanschuiven zelfs niet aan de douane en we werden ook nergens tegengehouden. Ons terroristengehalte is natuurlijk niet zo hoog, maar hier in Amerika weet je nooit.

We zijn dus gisteren om kwart over tien Belgische tijd op de vlieger gestapt, na toch wel enkele traantjes bij het afscheid van onze familie... Na acht uur vliegen en daarna een drietal uur bagage zoeken, security, trein en taxi, zijn we uiteindelijk hier toegekomen om halfvier lokale tijd. Voor ons was het dus eigenlijk al halftien s' avonds, maar van slapen was geen sprake. We moesten proberen zo lang mogelijk op te blijven om de jetlag wat te overwinnen.

Alles is netjes uitgepakt en we hebben het huisje al goed het onze gemaakt met foto's, knuffels, tekening van Woutje op de frigo omhooggehouden door een mooie magneet gekregen van Arne en Katrijn, een poster van mijn vrijgezellendag en nog veel meer. Het geeft een heel "thuislijk" gevoel.

Het eerste wat ons hier opviel toen we van de trein stapten was de hitte. Het is hier subtropisch, met temperaturen tot 35 graden en vooral een hele grote luchtvochtigheid, waardoor je een loom gevoel krijgt. Gelukkig zijn hier overal in huis blazers en aircomachines, waardoor het binnen toch aangenaam is. We wonen in een studentenhuisje in een soort bungalowwijk met allemaal dezelfde witte kleine huisjes. Alles is op het gelijkvloers en omringd door een grote tuin. Iets verderop zijn er dan typische Amerikaanse suburban huizen met grote tuinen vooraan, eigenlijk meer villa's... ik denk niet dat dit een arme stad is, maar daardoor is alles hier wel heel mooi, groen en goed onderhouden.

 
We verplaatsen ons hier met de fiets en als je rap genoeg rijdt is het aangenaam, want dan heb je wat wind, maar als je stil staat is de hitte werkelijk verdovend, snel vooruitgaan is dus de boodschap! .






Vandaag op het programma staat de buurt verkennen, wat inkopen doen. Ik ben deze morgen met Brecht gaan ontbijten zoals echte Amerikanen dat doen. Amai, wat daar allemaal op de menu staat... pannekoeken, bagles, eieren op 20 verschillende manieren, hoe vettiger, hoe prettiger. We hebben ons nog goed gedragen, ik heb een ontbijt genomen met Griekse yogurt, bessen en grenola (een soort crunchymuesli) en Brechtje een fruitsalade met een Englisch Bagle, dat is een geroosterd broodje met een soort zoute smeerkaas, wel lekker...

Daarna is Brecht gaan werken en moest ik naar huis terug, uiteraard ben ik hier al verloren gereden en heb ik er drie kwartier over gedaan terwijl we normaal in tien minuutjes in de hoofdstraat staan... Maar goed, dit was mijn eerste verslagje, hopelijk niet te langdradig... Dit lijkt op een opstel schrijven in het middelbaar, hopelijk staan er niet te veel fouten in. Alleszins tot morgen dan maar weer, voor meer nieuws.