Een dipje en een tripje

Hey iedereen,

Gisteren een beetje een off-day. Ik ben niet gewoon om alleen te zijn en het wordt soms een beetje eenzaam als mijn Brechtje niet thuis is. Ik ging normaal naar het ISPPU clubje gaan, maar ze waren niet op de afgesproken plaats, dus ben ik maar weer naar huis gegaan, met een heel zielig en eenzaam gevoel, vandaar geen blogberichtje gisteren. Maar ik geef de moed niet op, ik zal hier wel iets vinden om te doen en dan komt alles in orde.

Vandaag gaat het alweer heel wat beter, want het is weekend en dan is mijn schattie thuis. We gingen vandaag met de fiets op pad naar een mooi meertje, waar het wat koeler is dan hier. Vanavond zou een koude front de stad moeten binnendringen en vanaf morgen komt er normaalgezien een einde aan de hittegolf. Oef!

We zijn vandaag helemaal gedigitaliseerd geraakt, we hebben een nieuwe Amerikaanse GSM gekocht en we hebben eindelijk onze kabelaansluiting en zijn vanaf heden dus bereikbaar via skype.

Ik ben gisteren naar een meeting voor nieuwkomers geweest, waar ze nog vanalles uitlegden over papierwerk en lokale zaken zoals het weer enzo. De meneer daar heeft mij een beetje bang gemaakt door te zeggen dat er al twee jaar op rij een orkaan is geweest. Toen vroeg er iemand wanneer het orkaan-seizoen begon en toen zei hij: "Nu ongeveer..." Het werd even stil in de zaal! Zeer geruststellende man hoor!

Iemand anders had wat problemen met zijn health insurance en na een hele uitleg kwam het er eigenlijk op neer dat hij de eerste drie weken niet mocht ziek worden, omdat zijn kaartje nog onderweg was met de post... Geweldig die bureaucratie hier, het is al even duidelijk en gestroomlijnd als in Belgie. Gelukkig worden ik en Brecht van het FWO Vlaanderen verzekerd en hebben we alles op voorhand in orde gebracht.

Gisteren heb ik dan ook Brecht zijn collega's leren kennen. Elke vrijdag is er een drink na het werk waar ook de familie wordt op uitgenodigd. Het is er heel gezellig en ik heb nu ook Brecht zijn bureau gezien. Het is een heel mooi en modern gebouw, met heel veel licht. Brecht kijkt uit op de chemische labs, en hij vindt het wel leuk om de "labrats" aan het werk te zien al zegt zijn collega dat het soms ook een beetje triest is omdat ze vaak s avonds laat en in het weekend nog bezig zijn.



Vanmorgen hebben we dan naar de laatste rit in de koers gekeken en de winnaar is eindelijk bekend, Go Froome... In het begin moesten we er niet al te veel van weten, maar na drie weken heeft hij toch onze goedkeuring en harten veroverd. Als we samen naar de koers kijken is het net als thuis, al gaan we toch proberen om hier wat lokale sportwedstrijden ook mee te pikken. American football, baseball, hockey,... Al zijn die naar het schijnt nogal saai om naar te kijken, omdat de wedstrijd vaak lang stil ligt en je moet natuurlijk ook de regels kennen om het spel te kunnen volgen.

We zijn dus gaan fietsen langs het kanaal vandaag tot aan het meer, en nog enkele mooie fotootjes gemaakt. Deze zien jullie in hieronder. Morgen ben ik er terug met meer nieuws. Lieve groetjes aan iedereen.